“In het begin schiep God de hemel en de aarde. De aarde was nog woest en doods, en duisternis lag over de oervloed, maar Gods geest zweefde over het water…”
Tussen de oude muren van de Oude Jeroenskerk, klonk dit bekende verhaal van de schepping van hemel en aarde al honderden keren over vele eeuwen heen.
Anders dan de mensen in het Oude Israël werden wij afgelopen zondagmiddag *live* getuige van een scheppingsproces. De jazzmusici Birgitta Flick (Berlijn, saxofoon) en Carol Liebowitz (New York, piano en zang) waren te gast in Noordwijk en improviseerden een uur lang creatief op los, waarbij zij gebruik maakten van de geweldige akoestiek van deze middeleeuwse ruimte. Zo begon Birgitta, net nadat het scheppingsverhaal werd gelezen, door heel de kerk alleen met haar adem te vullen. Voordat de eerste klanken te horen waren, deed dat aan de geest van God denken die voor de schepping boven het water zweefde. Hun muziek ontstond vervolgens live voor onze ogen en oren en opende zo het spanningsveld tussen de creatio, de schepping van hemel en aarde, en de menselijke creativiteit, de schepping van kunst.
Uiterst inspirerend was dat, als luisteraar werd je echt de muziek ingezogen – en ook al was het, qua muzikale smaak, zeker niet iedereens ‘cup of tea’, kregen de musici na afloop toch standing ovations, zo’n bijzondere ervaring was het! Na het concert werd onderling en samen met de musici nagepraat over vragen zoals deze:
Kan je niet ook God, als schepper, een ‘kunstenaar’ noemen?
Is de wereld die ons omgeeft niet ook een ‘kunstwerk’?
Is het ontstaan of de schepping van de wereld lang geleden al afgerond of gaat hij nu nog steeds door?
Doen wij mensen niet allang aan schepping mee, kunstenaars met al hun creativiteit voorop?
Misschien wil inderdaad alle kunst, om het met Mark Rothko te zeggen, “nieuwe orde uit de chaos, ja nieuwe harmonie uit de stilte wringen”.
Hoor, ik maak alle dingen nieuw…