Het Vuurtorenplein in Noordwijk zal tot en met kerstavond bruisen van de kerstsfeer. Op het plein zijn gezellige standjes ingericht, de geur van glühwein hangt er, én er kan zelfs geschaatst worden. Voordat de drukte van start gaat zie ik Janus tegen de achtergrond van de Vuurtoren in kerstsfeer. Hij is de Romeinse god met twee gezichten. Hij ziet vooruit en achteruit, tegelijkertijd en daarom is hij de god van het begin en het einde. Hij is het die opent en sluit, hij als een deur. Naar hem is de maand januari genoemd.

Achterom kijken
Bij het vallen van de avond zie ik ook de vuurtoren met de sterren, die uit de hemel komen vallen als teken van een nieuw begin, als aankondiging van de geboorte van Jezus. Janus kijkt me aan, hij kijkt als het ware achterom. Ik vraag me af wie nog meer achterom kijken aan het eind van het jaar. Ik vraag me af wie er veel liever achterom kijken, omdat er voor hen een weg ligt waar je bang voor bent, omdat je ziek bent en niet beter wordt, omdat je nog één maand werk hebt en er dan uitvliegt, omdat er onrust is tussen jou en je geliefde en je bang bent dat het niet goed komt.

Vooruit verlangen
En wie zijn het dan die vooruit kijken en het liefst dit jaar weg kijken, zich omdraaien om iets nieuws te omarmen. De komende dagen zal het hier druk zijn van de mensen, ieder met hun eigen angsten en reden om terug te kijken, ieder met hun eigen hoop en stil verlangen dat ergens in het nieuwe jaar echt iets nieuws zal beginnen. Ik ben benieuwd wat de bezoekers het meest in het oog valt.