Het leuke van Open Kerk – houden is niet alleen dat nooit vaststaat wat op zo’n middag allemaal gaat gebeuren, maar ook, dat er je eigen verwachtingen vaak gefrustreerd oftewel je vooroordeeltjes blootgelegd kunnen worden.
Zo zat ik afgelopen vrijdagmiddag in de zon voor de open Buurtkerk koffie te drinken en met voorbijgangers te kletsen, toen een ietwat luidruchtige groep tienerjongens met zonnebrillen op mijn aandacht trok. Stoeiend, grappend en selfies nemend liepen ze aan de overkant van de Hoofdstraat. Toen zag een van hen de open deur van de Buurtkerk en riep: “Hey, een open kerk, geinig!” Als één man nam dat heel de groep tot teken, stak over en verdween naar binnen.
Ik kon, voor mijn gevoel, het gesprekje dat ik net aan het voeren was, niet snel genoeg afmaken om achter hen aan te rennen. Wie weet wat die jongens binnen allemaal uitspookten? Ik vreesde echt het ergste….
Maar wat schetst mijn verbazing? Alle twaalf jongens zaten rustig op de stoelen! Ja, sommigen speelden met hun mobieltjes, maar sommige keken ook meditatief voor zich uit of leken aan het bidden. Een tijdje nadat ik, deels van verbazing, ook zelf ging zitten, kwam één van hen naar mij toe en vroeg heel beleefd, of hij op die vleugel op het liturgisch centrum mocht gaan spelen, hij kreeg al een jaar of tien les en had er zin in om voor zijn vrienden wat te gaan pingelen.
Die vraag had ik in al die maanden nog nooit gekregen, dus belde ik even met de beheerder en ja, het mocht! Stralend liep hij het podium op en gaf een heus concertje van klassieke stukken tot moderne popnummers. Door de open deuren trok dat zelfs toeristen en andere voorbíjgangers de kerk binnen, die, net als de jongeren, aandachtig luisterden en gretig foto’s maakten van de jonge pianist. Het was bijzonder en prachtig, hoe de sfeer in die stille open kerk ineens opgeladen werd door de muziek!
Toen hij na een klein halfuur was uitgespeeld, bedankte ik hem en liet ook mijn verbazing erover blijken, dat jongens van zijn leeftijd kennelijk graag in een kerk naar pianomuziek gaan luisteren. Zijn antwoord: “Ach, we komen uit Alphen, zijn hier op examensreis en leren graag nieuwe dingen kennen.” En toen riep hij: “Kom op, jongens, op naar het strand”. En weg waren ze…