Toen ik nog in Berlijn woonde en nog geen woord Nederlands sprak, hoorde ik als kind al mijn moeder over Noordwijk vertellen. In haar kindertijd in de jaren ‘50, ze groeide in het Ruhrgebied op, vierde zij namelijk vaker vakantie in Katwijk. En vandaar maakte zij elke zondag samen met haar vader een wandeling naar Noordwijk “want daar konden wij broodjes kopen en een ijsje eten”.
Nooit van mijn leven had ik toen gedacht, dat ik juist op die plek ooit predikant zou worden! Want ook met de kerk had ik, hadden wij toen weinig. Ook al werd ik (zoals in Duitsland gebruikelijk) toen ik één jaar was gedoopt en deed ik op mijn 15e belijdenis, omdat men allebei zo leuk samen met de hele familie kan vieren. Uiteraard is sindsdien veel gebeurd:
Zo werd onze jongerengroep die zich in de jaren ’80 met milieubescherming bezighield en in een ruimte van de kerk bij elkaar kwam gevraagd om een jeugddienst over het thema te gaan houden. En omdat uitgerekend aan mij de “preek” bleef hangen, leerde ik, dat mij de Bijbel best wel iets te zeggen heeft.
In 1989 was ik vanuit West-Berlijn getuige hoe de in kerken begonnen “vreedzame revolutie” de Berlijnse Muur neerhaalde en mijn door het IJzeren Gordijn gescheiden familie en thuisstad herenigde. Ik leerde, dat kerk en christenen een verantwoordelijkheid hebben voor heel de samenleving. En dat zij juist door het voortouw in maatschappelijke vraagstukken te nemen kunnen laten zien hoe mooi en relevant het geloof voor mensen van vandaag de dag kan zijn.
Een jaar later leerde ik in Australië, in een rooms-katholiek gastgezin van Italiaans afkomst wat christelijk geloof in het dagelijks (familie)leven kan betekenen. Van daar bracht ik een brede, oecumenische horizon, een liefde voor alledaagse rituelen en een zwak voor mooie liturgische vieringen mee naar huis.
In Taizé kwam ik in aanraking met een theologisch gedachtegoed systeem dat mij nog steeds aanspreekt; een op liefde berustende visie op God, medemens en schepping. De open, laagdrempelige, op gastvrijheid en uitstralingskracht gebaseerde internationale ontmoetingen in dit oecumenisch klooster in Frankrijk werden mijn spiritueel thuis. Bij elkaar opgeteld heb ik er ruim twee jaar doorgebracht, in Taizé noemde ik mezelf voor het eerst “christen” en besloot ik ook, dat ik predikant wilde gaan worden.
In 2006 emigreerde ik tenslotte, voor de liefde en vanwege de beter bij mij passende werkomstandigheden voor predikanten, naar Nederland. Twee jaar later trouwde ik met Mirjam en werd ik in Den Haag predikant. In 2010 en 2015 verwelkomden wij onze twee dochters Berit en Manouk.
Na 13 mooie, leerzame en afwisselende jaren in Den Haag, waarin ik onder anderen in 2018/19 aan het kerkasiel voor het Armeens gezin Tamrazyan in buurt-en-kerkhuis Bethel bij mocht dragen werd het tijd voor een nieuwe uitdaging. Ik verheug me erop, om Noordwijk, de Protestantse Gemeente Noordwijk en de mensen van Windkracht 3pt0 te leren kennen en kan ik niet wachten om persoonlijk met jou kennis te maken en samen met jullie langs Gods wegen de toekomst in te gaan!
Gegevens voor op de website van Windkracht:
ds Axel Wicke
070-3316432
Twitter: @elziax
Werkdagen: maandag, woensdag, donderdag en vrijdagmiddag
Telefonisch spreekuur: ma/woe/do 10-11 uur en vr 14-15 uur